PRAGMATYKA ZDROWOTNA I JEJ WPŁYW NA ROZWÓJ PSYCHOFIZYCZNY JEDNOSTKI. TEORIA I PRAKTYKA

Автор(и)

  • Nataliia TSYHANOVSKA
  • Dariusz W. SKALSKI
  • Damian KOWALSKI

DOI:

https://doi.org/10.32689/maup.ped.2023.2.5

Ключові слова:

zdrowie, psychofizyczny rozwój, teoria i praktyka ruchowa.

Анотація

Dynamiczny rozwój wszystkich dziedzin życia wymaga coraz większej odporności psychicznej, energii życiowej, wydolności wysiłkowej. Technika ułatwia człowiekowi życie, czyni je bardziej wydajnym, ale jej rozwojowi towarzyszą, także zjawiska niekorzystne, które polegają na eliminowaniu z ludzkiego życia ruchu i pracy fizycznej. Żyjemy w czasach, gdzie wiele prac wykonuje się w pozycji siedzącej. Wygodny tryb życia w komforcie cywilizacyjnym (np. oglądanie telewizji, gry komputerowe), stronienie od sportu, rekreacji ruchowej czy też zajęć wychowania fizycznego są najważniejszymi przyczynami nieprawidłowości rozwojowych, zwiększonej podatności na zachorowania, wad postawy, nerwic, chorób psychicznych, otyłości, zaburzeń snu, niedotlenienia tkanek, niewydolności mięśniowej, cukrzycy, choroby nadciśnieniowej i wielu innych tzw.” chorób cywilizacyjnych”. Ponadto niedobór ruchu przyspiesza procesy starzenia się, upośledza czynności narządów, zmniejsza wydolność i sprawność fizyczną. Powyższe przykłady są przyczyną tragedii osobistej wielu ludzi . Aktywność fizyczna (ruchowa) stanowi kluczowy i integrujący składnik zdrowego stylu życia, jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, w każdym okresie życia. Bez niej niemożliwa jest jakakolwiek strategia zdrowia, jego utrzymanie i pomnażanie, a u dzieci i młodzieży prawidłowy rozwój. Uaktywnianie ruchowe dziecka wpływa nie tylko na rozwój motoryczny ale i pozostałe sfery rozwoju i funkcjonowania jego organizmu. Jak wiadomo niedostatek, ale i nadmiar aktywności ruchowej może być przyczyną wielu zaburzeń i zwiększonego ryzyka chorób. Podejmowana w sposób regularny, a nie okazjonalny, umiarkowana i utrzymywana w granicach tolerancji ustroju daje w efekcie nie tylko przyrost masy mięśniowej, wzmacnianie kości i połączeń stawowych, ale także przyrost masy serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie tętna, zwolnienie rytmu oddechowego itp. W sferze psychicznej i społecznej pomaga uzyskać szereg cech niezbędnych w życiu dorosłego człowieka, np. odporność na stresy, równowaga emocjonalna, umiejętność psychicznej adaptacji do zmieniających się warunków. Porządkując i nieco uszczegóławiając zasadnicze zmiany dokonujące się pod wpływem regularnej aktywności fizycznej, można je przedstawić w następującym ujęciu schematycznym Potrzeby ruchowe są oczywiście zindywidualizowane, zależą m.in. od fazy rozwoju, płci, warunków życia, stanu zdrowia, poziomu sprawności i wydolności fizycznej, czynników genetycznych. Wiemy, że każde dziecko, aby należycie się rozwijało powinno być aktywne fizycznie przez parę godzin dziennie i w miarę możliwości powinien to być ruch urozmaicony. Wraz z wiekiem, różnicują się zainteresowania a w szczególności różne stają się potrzeby dziewcząt i chłopców (wynika to głównie z różnic płciowych w motoryce, w umiejętnościach ruchowych i w psychice) a, także dorosłych (mężczyźni interesują się bardziej wysiłkami siłowymi, a kobiety raczej koordynacyjnymi i najchętniej o podłożu muzycznym); spontaniczna aktywność ruchowa i potrzeba ruchu wyraźnie się obniża. Stanowi to wyzwanie badawcze wielu dziedzin i dyscyplin naukowych. Niniejsze opracowanie odpowiada na wyzwania w swoim zakresie.

Посилання

J. Bielski, (1996). Życie jest ruchem, Poradnik dla nauczycieli wychowania fizycznego, Agencja Promo – Lider, Warszawa 1996, 33–37.

K. Rymarczyk, (2016). Co się dzieje w głowie małego dziecka- o wpływie doświadczeń na rozwój mózgu. aktywność ruchowa a mózg (52–71). W: R. Piotrowicz, M. Walkiewicz-Krutak (red.). Małe dziecko- dużo pomysłów. wybrane obszary wspomagania rozwoju, Warszawa.

Praca zbiorowa pod red. N. Wolańskiego, Czynniki rozwoju człowieka, PWN, Warszawa 1981, 75–79.

J. Fugiel, K. Czajka, P. Posłuszny, T. Sławińska, (2017). Motoryczność człowieka. Podstawowe zagadnienia z antropomotoryki, MedPharm Polska, Warszawa, 75–98.

J. Górski (2021). Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa, 11–32.

J. Cholewa, (2014). Rekreacyjna aktywność fizyczna, AWF Katowice, 11–15; J. Drabik, (1997). Promocja aktywności fizycznej (wprowadzenie do problematyki), Część III, AWF Gdańsk, 111–119.

Kultura fizyczna i sport w zwierciadle nauk społecznych, (2012). pod red. W. J. Cynarskiego, J. Kosiewicza, K. Obodyńskiego, Uniwersytet Rzeszowski, 5–9.

E. Madejski, J. Węglarz, (2013). Wybrane zagadnienia współczesnej metodyki wychowania fizycznego, Impuls, Kraków, 7–11.

##submission.downloads##

Опубліковано

2023-09-04